Matija Dedić je rođen u Zagrebu, 2. marta 1973. Klasični klavir je počeo da svira sa pet godina. Pošto je odrastao u muzičkoj porodici okružen pop i tradicionalnim muzičarima, vrlo rano je počeo da sluša različite žanrove muzike, i ubrzo otkrio jazz i činjenicu da mu on dozvoljava apstraktniji i svojstveniji izraz.. Nakon što je završio srednju muzičku školu «Vatroslav Lisinski» 1991., otišao je u Grac na Jazz akademiju gde je diplomirao 1997. kod prof. Harald Neuwirth. Takođe je pohađao privatne časove kod J. Tailor, Hal Galper, Bil Dobins i Barri Harris.
Po povratku u Zagreb 1997. Počinje češće da nastupa, a njegov rad je priznat i van Hrvatske.
Tokom tih godina svirao je sa svojim bendom “Boliers Quartet”, sa kojim pratio velikane poput B. Golson, K. Burell, R. Haines, J. Feliciano i «All Stars Band». U međuvremenu, on je takođe imao priliku da svira u “Tamara Obrovac Quartet”.
Tokom godina nastupao je u Italiji, Nemačkoj, Engleskoj, Slovačkoj, Brazilu, Belgiji, Turskoj, Španiji, Austriji, Sloveniji, Srbiji, Makedoniji, Francuskoj, Danskoj, Švedskoj, Švajcarskoj, Mađarskoj, Grčkoj, SAD-u, sa imenima kao što su Alvin Queen, Martin Drew, Ron Ringwood, Boško Petrovic, Marc Murphy Band, Patrizia Conte, D.avid Gazarov, Gianni Basso, Miles Griffith, Onder Fokan, J.L. Rassinfosse, Anca Parghel, Tomi Emanuel, Lenny White, Kendrick Scott, Jim Madison, Jeff Ballard, Vicente Archer, Buster Wiliams, L.arry Grenadier, N.H.O. Pedersen, Ron Mcclure, Tamara Obrovac, Marek Patrman, Salvatore Maiore, Antonio Sanchez, Scott Colley, Gene Jackson, Bojan Z, John Hollenback.
Matija komponuje za pozorište i televiziju, a povremeno I nastupa sa velikim imenima hrvatske pop scene. Hrvatsko društvo autora mu je za album «Oktopusi» dodelilo priznanje za najboljeg autora i najboljeg novog džez muzičara u poslednjih 10 godina!
1999. godine osvojio je dva Porina, za najbolji jazz album godine, “Octopussy”, i za najbolju jazz kompoziciju, “Pictures”. Te je godine ponovo osvojio i nagradu Status za najboljeg pijanistu godine. Na Porinu 2000. godine ponovo je osvojio nagradu za najbolju jazz kompoziciju godine, ovaj put za kompoziciju “To the Lite”. Iste je godine potpisao za izdavačku kuću Cantus Records.
U julu 2002. Matija nastupa na Montreux Jazz Festivalu u Francuskoj, kao jedan od 11 finalista, koji su izabrani među više od 400 pijanista širom sveta. Njegov otac Arsen Dedić dobio je nagrade Premio Tenco i Jackues Brel, dok je njegova majka Gabi Novak, u svojoj karijeri nastupila sa Luis Armstrong-om, Gari Barton-om, Phill Voods-om, lutko Tielmans-om, Hellen Meril, Joe Turner-om.
Godine 2004. za izdavačku kuću Dallas Records objavljuje svoj album Tempera. Matija je na njemu snimio dvanaest Gibonnievih pesmi po vlastitom izboru. Sedam je izveo sam, dok je preostale pet obradio uz pomoć starog saradnika, s kojim svira u Boilers Quartetu, Mladena Barakovića (kontrabas) i Borne Šercara (bubnjar i perkusionista) Godinu dana kasnije za istog izdavača objavljuje album Drugi pogled koji sadrži najpopularnije kompozicije njegovog oca Arsena Dedića. Zajedno s belgijskim kontrabasistom Jean-Louis Rassinfosseom i češkim bubnjarom Marekom Patrmanom 2006. godine snimio je album Visiting Bruxeless. Na albumu Life of Flowers, na kojem svira s muzičarima raznih stilova, uz sopstvene izvodi i kompozicije Dore Pejačević.
Godine 2008. ostvario je saradnju sa svetskim muzičarima kao što su Jeff Ballard, Larry Grenadier, Buster Williams i L. White.
Članovi tria su:
Matija Dedić (klavir)
Zvonimir Šestak (kontrabas)
Kruno Levačić (bubanj)
Evo i snimka dve numere sa ovogodišnjeg Jaziik festivala u Subotici:
[youtube id=”GSiXDx6gXbw” align=”left”]
Leave a Reply